Σε μερικές μέρες και για πέμπτη συνεχόμενη χρόνια,θα έχουμε όλη μας την τιμή να παρεβρεθούμε στο σημαντικότερο Μetal γεγονός στην χώρα μας.Όλα αυτά τα χρόνια το συγκεκριμένο festival έχει φιλοξενήσει μερικές απο της αγαπημένες μας,και σημαντικότερες μπάντες,του Underground χώρου κυρίως,και χάρη στην αγάπη και το μεράκι του διοργανωτή του Up The Hammers Festival Μανώλη Καραζέρη,έχουμε νοιώσει έντονες συγκινήσεις αρκετές φορές.Για πολλούς απο εμάς το συγκεκριμένο festival αποτελεί και το ετήσιο meeting όλων των "ορκισμένων" αυτής της χώρας αλλα και του εξωτερικού,μιας και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως απο αντίστοιχες διοργανώσεις άλλων χωρών.Στα πλαίσια λοιπόν του επερχόμενου Up the Hammers Festival V στις 5-6 Μαρτίου 2010 είπαμε να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή μέσα απο παλιότερα live reports και να θυμηθούμε όλοι γιατί το Up The Hammers είναι ότι πιο Μεταλλικό έχει βγάλει ποτέ η Χώρα αυτή.Ευχαριστώ προκαταβολικά τους Volrath και MPHM για τα reports που μου παραχώρησαν (αν και είναι προσωπικές τους απόψεις και με κάποιες ίσως να μη συμφωνώ).
Βy Manos
Up The Hammers Festival!H Αρχή! Σάββατο 27 Μαϊου 2006, Underworld, Αθήνα. Κατά τις 4 παρά κάτι βγαίνουν οι Sacred Blood. Ψιλοάδειο το μέρος(αυτό ερμηνεύστε το όπως θέλετε), παίξαν και ψιλοχαλαρά με λίγο κόσμο κάτω, αλλά ο κόσμος γενικά γούσταρε από όσο είδα και άκουσα να μου λένε. Καλή αρχή ήταν για το UTH.
Μετά είναι η σειρά των Ιταλών Assedium. Τα κομμάτια τους αδιάφορα γενικά, αλλά πάνω στην σκηνή ήταν ωραίοι. Με δύναμη και πάθος, να παροτρύνουν τον κόσμο, ωραία φάση. Έρχεται και στο τέλος διασκευή στο Necropolis(μην ήταν Acropolis?) και πλέον ο κόσμος κάτω είχε ζεσταθεί για...
Strikelight. Ότι και να πω θα είναι λίγο. Τα παλικάρια βγήκαν και τα σπάσαν όλα. 3 νέα κομμάτια(κομματάρες μάλλον, ακριβώς στο ύφος του album τους), από κάτω γινόταν πανικός όσο παίζαν. Απίστευτη δύναμη, ο κόσμος κάτω καραγούσταρε. Σκάει στο τέλος και μια διασκευή στο Saturday Night των Heavy Load. Πρώτη πραγματική ισοπέδωση της βραδιάς.
Μετά η σειρά των Ολλανδών Powervice. Οι τύποι είναι από τις πλέον υποσχόμενες μπάντες του ευρωπαϊκού Heavy metal. Παίξαν όλα τα κομμάτια από το demo, ο τραγουδιστής τους έχει ΦΩΝΑΡΑ, ο κόσμος κάτω είχε πορωθεί άσχημα.
Μετά ήταν η σειρά των Βέλγων Desperation. Για μένα η αποκάλυψη της βραδιάς. Είχα ακούσει μόνο κάτι samples πριν πάω εκεί και τους δω, και τα είδα όλα. Παίξαν heavy metal με κάτι @@ ΝΑ. Απίστευτο δέσιμο, απίστευτος ήχος, απίστευτη πόρωση. Και όπως είπα μετά στον τραγουδιστή τους, αν βγάλουν 1-2 albums σε λίγα χρόνια όταν θα λέμε σύγχρονο ευρωπαϊκό heavy metal θα μιλάμε φυσικά για Desperation.
Αφού το σοκ πέρασε, ήρθε η ώρα των Σουηδών RAM. Καρφιά, μεταλλικά περικάρπια, τα νιάτα των Judas Priest ξαναζούν, τρελή φωνή, ωραία μουσική.
Οι Γάλλοι Malediction είχαν σειρά. Εδώ ήταν η 2η μεγάλη ισοπέδωση της βραδιάς. Τους έβλεπα από πίσω αλλά πραγματικά τα είχαν σπάσει. Σε κάθε κομμάτι που ξεκίναγαν έφευγε κόσμος από πίσω να μπει μπροστά να χτυπηθεί. Τρέχοντας. Απλά respect.
Και τέλος, η μεγάλη ώρα. Βγαίνουν και οι Metal Inquisitor. Σαν οδοστρωτήρες. Και τα σπάνε όλα. Τίποτα δεν έμεινα όρθιο. Έχασα λίγο τα τελευταία κομμάτια τους(δυστυχώς και το RiF) γιατί έπρεπε να φύγω, αλλά από όσο είδα ο κόσμος κάτω δεν είχε σταματήσει να χτυπιέται. Ειδικά εκείνo to κάγκελο μπροστά στη σκηνή ήταν έτοιμo να πεταχτεί πάνω. Heavy metal.
Στα γενικά τώρα. Το εισιτήριο ήταν ΦΤΗΝΟ. Ο εξαερισμός μου την έκανε βέβαια, αλλά από το να μην έχει καθόλου καλύτερα που είχε όσο είχε. Οι μπύρες ήταν φτηνές, πολύ φτηνές. Οι τουαλέτες ήταν χάλια(πράγμα που εξηγεί γιατί οι νυχτερίδες μπορούν και κρέμονται ανάποδα). Ο χώρος καλός ήταν, αλλά είχε πάλι κατάλοιπα που σε έκαναν να σκέφτεσαι κατσαρίδες και νυχτερίδες. Για μια στιγμή τρόμαξα όπως μπήκα.
Και ο κόσμος ήταν λίγος. Τραγικά λίγος. Δηλαδή ok, 20 ευρώ προπώληση για 8+ ώρες κολασμένου heavy metal με τα μεγαλύτερα ονόματα της underground ευρωπαϊκής σκηνής. 25 στην είσοδο πες. Από τη στιγμή που κατέβηκαν οι Strikelight από τη σκηνή είχαμε κάνει ήδη απόσβεση της τιμής του εισιτηρίου. Και είναι μετά οι ανοιχτόμυαλοι μεταλλάδες της Ελλάδας, που το ένα τους βρωμάει, το άλλο τους ξυνίζει, δεν έρχονται συγκροτήματα στην Ελλάδα, "τι λες ρε; 55 ευρά ο Dio;", "όλο τα ίδια και τα ίδια μας φέρνουν", "ξανά Twisted Sister και προηχογραφημένους Wasp θα δούμε", "αχ γιατί να μην έχουμε κι εμείς ένα φεστιβάλ πχ βγαλμένο από τη Γερμανία" κλπ κλπ. Το έχουμε ρε ζωντόβολα, μέσα στα πόδια μας και με τιμές που θα ζηλεύει ακόμα και το Keep it true(τηρουμένων των αναλογιών)..
Ας άναφέρουμε λοίπον έτσι γία την Ιστορία πως την επόμενη του πρώτου Up the Hammers Festival πραγματοποιήθηκε και το πρώτο After Party στο οποίο εμφανίστηκαν οι δικοί μας Wrathblade,οι Powervice,οι Ram και οι Marauder.
Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε κάποια πραγματάκια απο το Δεύτερο Up the Hammers Festival! 21 Aπριλίου 2007 Underworld, Αθήνα!Δεύτερη επίθεση!!!Μπήκα στα μισά των Convixion. Δε με τρελάναν (σ.σ κακώς), δεν είναι ακριβώς τα ακούσματά μου αυτά(σ.σ πάλι κακώς). Το Heavy metal way ήταν ωραίο μια φορά.
Οι Dark Nightmare τα σπάσαν σε όλα πέρα από το καινούριο τους κομμάτι. Μια τεράστια μετριότητα, ή απλά ήταν εκτελεσμένο όχι όπως έπρεπε να είναι. Κατά τα άλλα στα Dragonlakes και Defenders of the borderlands έγινε χαλασμός. Μόλις ανέβηκε κι ο μαστροθάνατος και παίξαν το One Eyed God, ok, τέλος.
Old season τους είδα από πίσω, πίνοντας μπύρες-νερά και παίρνοντας δυνάμεις. Οι φαν του είδους τα σπάγανε μπροστά κανονικά όμως.
Και βγήκαν οι θεοί. Ο βασικός λόγος που πήγα στο UTH. Αυτοί που ξεχρέωσαν με τη μία τα 25 ευρά, κάνοντας όσα ακολούθησαν απλά ένα ωραίο bonus. Holy Martyr λοιπόν κυρίες και κύριοι, και ο πόλεμος ξεκίνησε. ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ, αυτό είναι το βασικό νόημα. Vis et honor, Ares guide my spear, Warmonger, From the north comes the war, Son of a king, Call to arms, Frost and fire, κάποια ξεχνάω σίγουρα και κλείσαν με το ΥΠΕΡΤΑΤΟ Ave Atque Vale. Αυτό το κομμάτι και μόνο εκτοξεύει το επερχόμενο album σε δυσθεώρητα ύψη. Μακάρι να πάνε καλά όλα για τα παιδιά και να μην τους κάνει δίαφορα η Dragonheart(αν και από ότι μου έλεγε ο Alex έχουν ξεκινήσει...)
Twisted Tower Dire μετά που παίξαν καλύτερα από ότι περίμενα. Πολλές κομματάρες μέσα, αρκετά από τα παλιά, και φόρεσε μέχρι και περικεφαλαία ο Aune στο Axes and honor. O Hunter είναι μέγιστο respect, και περιμένω να δω διάφορα για While heaven wept και Revelation τώρα.
Μόλις τελείωσαν αυτοί έφυγα για να φάω και να πιω καμιά μπύρα έξω, γιατί οκ, τέλος τα τρίευρα. Έφαγα με το πάσο μου, ήπια με το πάσο μου, δεν έχανα και τίποτα. Γύρισα πίσω στα μισά του Piledriver που ήταν και το τελευταίο τους κομμάτι. Ευθύμησα με το παρουσιαστικό τους και τελειώσαν αυτοί(σ.σ λίγα λόγια).
Και βγήκαν οι Adramelch. Που παίξαν καλύτερα από ότι μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Δεν περίμενα ποτέ πως αυτοί θα ήταν μπάντα για live. Ο κόσμος από κάτω να τα σπάει, we want more, we want more, παίξαν και κάτι παραπάνω. Respect, απλά respect.
Και μετά ήρθε η ώρα της αμαρτίας μου. Κάτι η απίστευτη ζέστη εκεί μέσα, κάτι που ήμουν άυπνος, κάτι που από τα μισά των Adramelch δεν είχα δυνάμεις ούτε να σταθώ στα πόδια μου δυστυχώς, δεν άντεξα και δεν είδα Defender.
Αίσχος by the way το Underworld στο θέμα air condition. Ενώ πίσω στο bar και μπροστά από τους πάγκους με το merchandise έπιανε ο εξαερισμός, μπροστά στη σκηνή είχε ίσα με 45 βαθμούς κελσίου. Σε αντίθεση με πέρυσι που στο συγκεκριμένο θέμα ήταν ότι καλύτερο έχω δει ποτέ σε live. Α ναι, και φέτος οι μπύρες πήγαν στα 3 ευρά, από τα 2 που ήταν πέρυσι. Και αναγκαστήκαμε να ψάχνουμε περίπτερα έξω.
Και ας πούμε και 2 πράγματα για την Παρασκευή (το pre-show). Ξεκινήσαν οι Steel Tormentor, που για αρχή ήταν καλοί. Κρύος γενικά ο κόσμος τότε όμως.
Μετά ήρθε η ώρα για Cauldron. Που οκ, πέρα από τις τέρμα καλτ φράτζες τους, τα σπάσαν με το παραπάνω. Και αυτοί και ο λαός από κάτω.
Litany είχε μετά το πρόγραμμα, ήταν ώρα ξεκούρασης για μένα και προετοιμασίας ξανά για τα ακόλουθα. Μπροστά οι οπαδοί τους είδους τους χαρήκαν.
Battle Ram μετά, που τα σπάσαν άγρια. O Gianluca είναι μέγιστη μορφή. Παίξαν όλα τα κομμάτια από το demo, κάτι από Fifth Angel, 1-2 διασκευές ακόμα που δε θυμάμαι τώρα και γενικά τα σπάσαμε, απλά και όμορφα.
Και μετά βγήκαν οι Battleroar, σε ίσως την καλύτερη live εμφάνισή τους που έχω δει. Πολλά κομμάτια, ανάμεσά τους το Mourning sword, χαλασμός κάτω. Σπαθιά βγήκαν, από όλα. Στο τέλος ανέβηκε κι ο Powell στην σκηνή, παίξαν το Death rider και έγινε χαλασμός. Βέβαια μετά με Powell παίξαν το Megaloman και επαλήθευσαν τον κανόνα, ότι αυτός ο άνθρωπος δε μπορει να παίξει κάτι άλλο πέρα από Omen. Το σκότωσε κανονικά, το μόνο μελανό σημείο του live. Πρέπει να είναι πιο ξεμέθυστος μάλλον στα επόμενα live(χαχα).
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου